برخوردارند؛ چه در کاروان و چه در مجالس و محافل علمي که در مدينه و مکه تشکيل مي‌شود.

گاهي در ميان عاقلان و خردمندان، کساني يافت مي‌شوند که عمر خود را با تحصيل، مطالعه و سفرهاي گوناگون علمي سپري کرده و به يافته‌هاي جديد و پرقيمتي دست يافته‌اند و چه بسا زائر با بهره جستن از آن يافته‌ها، پس از بازگشت به وطن، منشأ تحولي عظيم و فوق‌العاده در کشور و ملّت گردد. پس، از دست دادن فرصت‌ها بسيار ناپسند است و انسان عاقل نبايد با دست خالي به وطن بازگردد!

زائر اگر عقل خود را با عقول پخته و خردهاي تجربه ديده گره بزند، عقلش رشد پيدا مي‌کند و از اندوخته‌هاي پرقيمت ديگران بهره‌مند مي‌شود، و به فرمودة اميرمؤمنان (عليه السلام) عقل تجربي پيدا مي‌کند:

«الْعَقْلُ عَقْلَانِ عَقْلُ الطَّبْعِ وَعَقْلُ التَّجْرِبَةِ وَكِلَاهُمَا يُؤَدِّي إِلَي الْمَنْفَعَة»؛ [1]

«عقل دو گونه است، عقل ذاتي و طبيعي و عقل تجربي و هر دوي آنها سودمندند».

و در روايت ديگري مي‌فرمايد:

«الْعَاقِلُ مَنْ وَعَظَتْهُ التَّجَارِب»؛ [2]

[1] ميزان الحکمه، ج8، ص3890.

[2] همان.