شفاعت کننده و دوستي وجود ندارد که از ما حمايت کند و ما را از عذاب دوزخ نجات دهد».

از مفهوم آية شريفه استفاده مي‌شود که دوست مناسب، رفيق موافق، مصاحب با کرامت و همنشين دلسوز، عامل نجات و رهايي انسان از خزي دنيا و عذاب آخرت است.

زائر بايد در ميان همسفرانش با صبر و حوصله به يافتن دوستان مفيد و رفيقان نيک سيرت و مصاحبان با کرامت اقدام نمايد؛ چرا که اميرمؤمنان (عليه السلام) دربارة دوست خوب و دشمن، نظري جالب دارد؛ آن حضرت مي‌فرمايد:

وليس کثيراً ألف خلّ وصاحب

وإنّ عــدواً واحــداً لـکـثــير1

«هزار يار موافق و دوست مناسب زياد نيست؛‌ ولي يک دشمن براي انسان بسيار است».

امام رضا (عليه السلام) مي‌فرمايد:

کسي که برادري در راه خدا و به خاطر خدا به دست آورد، خانه‌اي در بهشت به دست آورده است.[2]

16. انس با ديگران

برخي از مردم انزوا و جدا زيستن از ديگران را

[1] جامع احاديث الشيعه، ج20، ص178.

[2] همان، ص 176 و 177.