فزون‌تر، يا احساس غربت شديد‌تر گردد.

گرچه خود زائر در غربت و در فضاي فراق است، ولي بايد به خاطر خدا و براي زدودن اندوه همسفران، با رويي گشاده و به کاربردن سخنان محبت‌آميز با آنان برخورد کند تا علاوه بر زدودن رنج سفر رضايت حضرت حق را نيز جلب نمايد و يقيناً برخورد با چهرة باز و خندان سبب زدوده شدن غم و غصة ديگران مي‌شود. حُسن خلق، مرام انبيا و اوليا و طريقة امامان و عاشقان خداست. در اين زمينه، روايات بسيار مهمّي از پيامبر بزرگوار اسلام (صلّي الله عليه وآله) نقل شده است که در زير، چند نمونه از نظرتان مي‌گذرد:

«حُسْنُ الْبِشْرِ يَذْهَبُ بِالسَّخِيمَة»؛ [1]

«گشاده‌رويي و خوش‌خلقي کينه را از دل مي‌زدايد و حقد و دشمني را از آيينة قلب پاک مي‌کند».

«الاقتصادُ نِصفُ ‌العيش، وَحُسنُ الخُلقِ نِصفُ ‌الدينِ»؛ [2]

«ميانه روي، نصف معاش و زندگي و خوش‌اخلاقي، نصف دينداري است».

«إنَّ حُسنُ الخُلُقِ ليذيبُ الخطيئة کَما تَذيبُ الشَّمسُ الْجَلِيد»؛ [3]

[1] تحف العقول، ص45.

[2] تاريخ بغداد، ج12، ص11.

[3] کنز العمال، ج3، ص3، حديث 5134.