بگذار روى دست من، و با على (ع) به عنوان امام واجب‌الاطاعه بيعت كن؛ چون در قيامت اگر در پرونده مردم، رضايت على (ع) نباشد، آنان اهل نجات نيستند. خديجه (س) گفت: يا رسول‌الله! به جان، ولايت على (ع) را مى‌خرم و با على (ع) بيعت مى‌كنم تا آن جا كه حاضرم جانم را فداى على (ع) كنم.[1] اين بيعت، يك بيعت صحيح است.

امام مجتبى (ع) هم‌قياف حضرت خديجه (س)

امام مجتبى (ع) در توضيح آيه شريف «فِى أَىِّ صُورَهٍ ما شاءَ رَكَّبَكَ‌»[2]: من شما را در رحم مادرتان به هر شكلى كه خواستم صورت‌بندى كردم و قيافه به شما دادم، فرمود: «صَوَّرَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلِىَّ بْنِ اَبى‌طَالِبٍ فِى ظَهْرِ ابِى‌طَالِبٍ عَلَى صُورَهِ مُحَمَّدٍ، فَكَانَ عَلَىُّ بْنِ ابِى‌طَالِبٍ اَشْبَهَ النَّاسِ بِرَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عليه و آله»[3]: خدا

[1] 1. بحارالانوار، ج 18، 233.

[2] انفطار: 2. 8.

[3] 1. ابن شهر آشوب شيرازى، مناقب، ج 3، ص 170.