خوشه‌هايى از خرما و انگور كه قسمتى از آن خورده شده بود، قرار داشت. پيامبر با آن طعام افطار كرد و بلند شد و به سمت محراب عبادت رفت. جبرئيل (ع) شانه‌اش را گرفت و گفت: خدا مى‌فرمايد عبادت امشب تو، رفتن به نزد خديجه (س) است. الآن تو با چهل شبانه‌روز روزه و عبادت، آماده اين شده‌اى كه ريشه زهرا (س) در وجودت جوانه بزند و بايد اين ريشه را امشب به خديجه منتقل نمايى.[1] فاطمه (س) در آن جا بايد نُه ماه تربيت شود و رشد كند. اين رحم پاك‌ترين رحم عالم است. اگر رحم ديگرى شايستگى زهرا (س) را داشت، او در آن رحم رشد مى كرد.

سخن گفتن فاطمه با خديجه در شكم مادر

خديجه كبرى (س) كه حامله شد، يك روز پيغمبر (ص) آمد و ديد در خانه صداى صحبت مى‌آيد. ايشان در اتاق را باز نكرد تا صحبت خديجه (س) تمام بشود. اين رفتار پيامبر (ص)؛ يعنى‌

[1] 1. بحارالانوار، ج 16، ص 78- 80.