مى‌گويد و در واقع، دارد به ما ياد مى‌دهد، چگونه زيستن را و چگونه مردن را.

حالا در كنار اين خواست انسانى، آن مقدمه در ذهنتان بيايد كه براى يكبار و در يك روز هم آب خوش از گلوى حضرت (ع) پايين نرفته است. خواسته حضرت (ع) در اين دعا چنين است: (وَ عَمِّرْنِى مَا كَانَ عُمُرِى بِذْلَهً فِى طَاعَتِك‌.): خدايا! تا من را بند خودت مى‌بينى كه در فضاى اطاعت از تو هستم، مرگ من را نرسان و بگذار كه من بمانم. اگر من بند تو و مطيع تو هستم، پس براى چه دعا كنم كه بميرم؟ پس خدايا! چرا تو مرا به دنيا آورده‌اى؟ آيا براى اين‌كه من انسان، ظرف معرفت، هدايت و عبادت بشوم، مگر اين مشت خاك را