وجود عبد، در افق حريم مقدس حضرت ربّ الأرباب است.

حج سير و سفر و تحرک و حرکت در گرما و سرما و بهنگام امنيت و ترس و ثابت قدمي و استقامت دائمي در امور الهي و معنوي است، که اين امور علّت جلب رحمت واسعه حق، و لطف و مرحمت حضرت مولاست.

در اين سفر منافع بسياري براي مردم است و در اين عرصه گاه حق و حقيقت شوق به لقاي دوست و ترس از عظمت و جلال او، قلب را تسخير مي کند.

در برخوردهاي مردم با يکديگر در اين سفر معنوي، و ظهور حال و قال ملکوتي و نشست و برخاست با پاکان، که معاشرت با آنان از برکات اين سفر است، يک سلسله از دردهاي دروني و بيماريهاي باطني به نقطه شفا مي رسد از جلمه: قساوت قلب، پستي نفس، غفلت از حق، خاموش شدن آتش آمال و آرزوهاي بيجا.

در اين سفر زائر بيت موفق به تجديد حقوق، و وادار کردن نفس به تقواي الهي مي گردد، و زمينه خير دنيا و آخرت خود را از طريق حفظ نفس از فساد و افساد فراهم مي نمايد.

اين سفر منبع خير و برکت براي اهل مشرق و مغرب، و اهل آب و خشکي است، و نيز براي آن که حج بجا مي آورد و آن که در اين مسير نيست از تاجر فراهم کننده جنس، و فروشنده و خريدار و نويسنده و از کار افتاده و خلاصه برنامه اي عجيب، و مسأله اي عظيم و عبادتي بزرگ است که هر کسي از اهل زمين، بصورتي از منافع آن بهره مند مي شود!

برنامه حج قضا کننده حوائج مردم اطراف آن سرزمين و مواضعي است که اجتماع براي اهل آن ممکن است تا شاهد بهره هاي آن