توحيد و رسالت و عدل و امامت و قيامت کبري محکم نمود.

آن منبع لطف و رحمت که عرصه آشنايي با قرآن و اهل بيت را براي زائر تحقق داد و بدينوسيله تمام درهاي رحمت را به روي آدمي گشود.

زائر بايد بوقت وقوف به مشعر، دل از مظاهر بردارد و گوشه اي خلوت براي خود بگزيند و در آن فرصت کوتاه از ذکر و عبادت و راز و نياز غافل نماند، مبادا که با طلوع آفتاب جز حسرت و ندامت براي او نماند.

زائر با قرار گرفتن در مشعر و توجه به حضرت محبوب، و ياد و ذکر خدا، مستوجب اجري بزرگ مي شود که روايت زير به آن اشاره کرده:

عن سليمان بن مهران قال: قلت للصادق ـ عليه السلام ـ : کيف صار وطي المشعر عليه واجباً؟ قال: ليستوجب بذلک بحبوحة الجنة. [1]

سليمان بن مهران گويد: به حضرت صادق ـ عليه السلام ـ گفتم: چه شده که فرود آمدن به مشعر بر مکلف واجب گشت؟ فرمود: به آن سبب که مستوجب قرار گرفتن در وسط بهشت شود.

[1] بحار، ج96، ص267