درس پنجاه و هفتم‌ [1] نياز جامعه به علوم اسلامى‌

در روز ولادت باسعادت حضرت على بن موسى الرضا (ع) در مركزى- كه طلبه‌هايى از آذربايجان شوروى در سنين مختلف از سن چهارده ساله تا بيست و پنج ساله، تحت يك برنامه آموزشى و زير نظر اساتيدى مشغول تحصيل هستند- مراسم جشنى با برنامه‌هاى حفظ و قرائت قرآن و تواشيح برگزار شد. در خلال جشن، نكته اى ذهن مرا به خود مشغول كرده بود و آن اين كه انقلاب ما به لطف الهى صادر شده است.

درست است كه كشور ما با مشكلاتى- خصوصاً مشكلات اقتصادى و تورم- مواجه است، البته اين برهه‌اى از زمان است و چاره‌اى جز تحمل كردن ندارد، ولى انقلاب و اسلام در دنيا مطرح شده است و مورد علاقه و گرايش جمعيتهاى مختلفى در سراسر جهان قرار گرفته است، خصوصاً بعد از فروپاشى كمونيست در كشور وسيع شوروى، به طورى كه كشورهاى متعددى از آنها مسلمان بوده و هستند، ولى هفتاد سال زير سلطه الحاد و كمونيست بودند.

بعضى از آن كشورها مانند كشور قفقاز، نه تنها كشور اسلامى است، بلكه شيعى‌

[1]. اين درس در جلسه درس «پنجاه و پنجم» و «پانصد و نود و ششم» درس خارج اصول معظم له ايراد گرديده است.