حدود

ارتداد

سؤال 1868: چنانچه فرد مسلمان فطرى، در مقام احتجاج و منازعه با عدّه‌اى در مورد ائمه اطهار عليهم السّلام اين كلمات را به زبان آورد: (كدام دين؟ كدام قرآن؟ پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و على عليه السّلام و امام صادق عليه السّلام چه كسى بودند؟ همه اينها دروغ است)، آيا استعمال الفاظ فوق، از مصاديق سبّ و دشنام به آن بزرگواران مى‌باشد؟

جواب: اگر در شرايط عادى و با توجه و التفات، جملات مذكوره را به زبان بياورد، و از طرفى مانند حضرت ابراهيم عليه السّلام در مقام تمهيد مقدمه، براى ابطال نظر ديگران نباشد، جملات مذكوره چون انكار اصل دين و قرآن و رسالت است، موجب ارتداد است. و داخل در عنوان سبّ نيست. و در مفروض سؤال، ارتداد فطرى است.

سؤال 1869: شخصى نه اهل نماز و نه روزه است. در حين صحبت با همكارانش، نعوذ باللّه نسبت به خداوند متعال فحّاشى خواهر كرده است و بار دوّم تكرار كرده و گفته است: كه چه كسى آخرت را ديده، تكليف شرعى ما در اين باره چيست؟ مرقوم بفرماييد.

جواب: از موضوع شخصى اطلاع ندارم. بطور كلّى اگر كسى با قصد و التفات و اختيار نسبت به خداوند- العياذ باللّه- فحّاشى كند. هر چند به نحو مفروض در سؤال، فحش بدهد قتلش واجب مى‌شود: ولى تا به مطالب مذكوره يقين حاصل‌