مى‌شوم و در عين حال راضى نمى‌شوم روزه‌ام را بخورم، آيا اگر با اين حال روزه بگيرم صحيح است؟

جواب: اگر روزه باعث پيدايش مرض يا شديد شدن بيمارى شود صحيح نيست و بايد روزه را افطار كنيد.

سؤال 566: اين جانب مبتلا به ضعف چشم مى‌باشم و خيلى مايلم روزه بگيرم، ولى مى‌ترسم براى چشمانم ضرر داشته باشد، آيا روزه بگيرم؟

جواب: در صورتى كه خوف و ترس ضرر براى چشم داشته باشيد، روزه گرفتن جايز نيست.

سؤال 567: كسى كه در اثر روزه گرفتن دچار كم‌خونى يا سردرد شديد مى‌شود، آيا مى‌تواند روزه نگيرد؟

جواب: اگر ضعف و كم‌خونى و سردرد به گونه‌اى باشد كه عادتا نمى‌تواند تحمل كند، روزه واجب نيست.

سؤال 568: دختر اين جانب نه سالش شده، ولى روزه گرفتن برايش مشكل است و گاهى به ضعف شديد مبتلا مى‌شود، آيا افطار كند؟ در صورت افطار آيا قضا بر او لازم است؟

جواب: اگر روزه موجب ضعف غير قابل تحمل بشود و براى او مشقت و حرج داشته باشد روزه نگيرد. ولى بعدا در صورت تمكن و قدرت قضا كند.

سؤال 569: دكتر، اين جانب را از روزه گرفتن منع كرده و اظهار داشته كه روزه برايت ضرر دارد، آيا بايد به گفته او روزه‌ام را افطار كنم؟

جواب: اگر خوف ضرر باشد، نبايد روزه بگيرد.

سؤال 570: چنانچه دكتر شخصى را از گرفتن روزه منع كند، آيا نظر او قابل اجرا است؟

جواب: اگر دكتر متخصص باشد و از گفته او اطمينان حاصل شود، گفتار او حجت است. [1]

[1]- مسائلى در اين زمينه تحت عنوان مسائل پزشكى «بحث عمل به دستورات پزشك» ص 618 مطرح شده است.