اقامت محقق نمى‌شود.

سؤال 489: كسى كه در غير وطن اصلى‌اش زندگى مى‌كند و براى رفتن به محلّ كار بايد از حدّ ترخص بگذرد، حكم نماز و روزه او در محلّ زندگى و محلّ كار چيست؟

جواب: اگر قصد اقامت ده روز در محلّ سكونت فعلى نداشته باشد، در هر دو محلّ نماز او شكسته و روزه‌اش باطل است.

سؤال 490: شخصى در غير وطن اصلى خود براى تحصيل آمده است. اگر اين شخص در محلّ تحصيل خود قصد اقامت ده روز كند، آيا مى‌تواند در طول اقامت خود به شهرهاى هم جوار محل تحصيل خود مسافرت كند؟

جواب: اگر به حد مسافت شرعى مسافت كند قصد اقامت او به هم مى‌خورد.

ولى اگر حدود چند ساعت در كمتر از مسافت شرعى سفر كند، قصد اقامت او به هم نمى‌خورد.

سؤال 491: اين جانب از وطن اصلى خود به تهران آمده‌ام و قصد اقامت ده روز كرده‌ام و از اوّل بنا داشته‌ام همه روزه براى كار به بهشت زهرا بروم، آيا نماز و روزه‌ام صحيح است؟

جواب: نماز شكسته و روزه صحيح نيست، چون قصد اقامت ده روز در يك مكان را نداريد.

كسى كه محل كار يا تحصيل او در غير وطن اوست‌

سؤال 492: كسانى كه شغلشان در سفر است مانند دانشجويانى كه از شهرستانها به تهران آمده و معمولا جمعه‌ها به وطن برمى‌گردند، يا معلمانى كه همه روزه از تهران براى تدريس به كرج مى‌روند و عصر برمى‌گردند، با توجه به اينكه اين افراد قبلا مقلد حضرت امام رحمه اللّه بوده‌اند و بعد از رحلت ايشان با اجازه آيات عظام آقاى اراكى و آقاى گلپايگانى و آقاى خويى به تقليد امام باقى مانده‌اند، نسبت به نماز و روزه چه وظيفه‌اى دارد؟

جواب: به نظر اين جانب نماز اين افراد در غير از وطن خودشان بنابر احتياط شكسته است ولى اين قبيل افراد كه شغلشان در سفر است مى‌توانند در اين مسأله‌