قيام‌

مسأله 214: قيام يعنى ايستادن. نمازگزار بايد تكبيرة الاحرام و قرائت را در حال قيام و آرامش بخواند.

مسأله 215: اگر ركوع را فراموش كند و بعد از حمد و سوره به نيت سجده خم شود و يادش بيايد كه ركوع نكرده، بايد بايستد و به ركوع رود. و اگر بدون اين كه بايستد به حال خميدگى به ركوع برود، چون قيام متصل به ركوع را به جا نياورده، نماز او باطل است.

مسأله 216: نمازگزار بايد موقع ايستادن هر دو پا را بر زمين بگذارد، ولى لازم نيست سنگينى بدن روى هر دو پا باشد و اگر روى يك پا هم باشد اشكال ندارد.

مسأله 217: كسى كه به هيچ وجه حتى با تكيه كردن بر عصا يا ديوار نتواند ايستاده نماز بخواند، بايد نشسته و رو به قبله نماز بخواند و اگر نشسته هم نتواند، بايد خوابيده بخواند.

مسأله 218: واجب است بعد از ركوع بطور كامل بايستد و سپس به سجده برود و چنانچه اين قيام عمداً ترك شود، نماز باطل است.

قرائت‌

مسأله 219: در ركعت اوّل و دوّم نمازهاى روزانه، انسان بايد اوّل حمد و بعد از آن يك سوره كامل قرآن (مثلًا سوره توحيد) را بخواند.