شاء الله.

محمد فاضل لنكرانى‌

12/ 6/ 1382

نيمه شعبان‌

بسم الله الرحمن الرحيم‌

بعد الحمد والصلاه؛ چه واژه‌اى است واژه «انتظار» كه بوى يار از آن استشمام مى‌شود! همانند لفظ «گل» كه بوى گل مى‌دهد و كلمه «خوب» كه از مصاديق خوب است! بارى، به اطلاق كلمه «فرج» كه مضاف اليه انتظار است و با توجه به ابعاد گسترده آن در تمامى شئون اجتماعى مخصوصاً در اين زمان كه دستهاى گنه‌كار و پنهان استكبار از اهانت به حرم اميرالمؤمنين و مولى الموحدين- عليه أفضل صلوات المصلّين- دريغ نورزيده و جمعيتى را كه از نماز جمعه مراجعت مى‌نمودند و قاعدتاً گروهى از آنها به لحاظ اول ماه رجب روزه‌دار بودند، به همراه امام جمعه به خاك و خون كشيدند و جنايتى بى‌سابقه آفريدند. آرى، در چنين زمان انتظار فرج كلى معناى ملموسى پيدا مى‌كند و نياز به گسترش عدالت در سطح جهان بيشتر مى‌شود.

اى آخرين تير تركش الهى و اى خاتم اوصياء نبوى و اى پناه بى‌پناهان شيعه، تا كى زمزمه كنيم: «أين المرتجى لإزاله الجور والعدوان؟» ما به جز تو دادرسى نداريم و جز قدرت تو كه نشئت گرفته از قدرت الهى است در برابر ستم‌كاران و دشمنان اسلام سلاح‌