(15/ 4/ 1382)

ايّام فاطميّه‌

بسم الله الرحمن الرحيم‌

إن الذين يؤذون اللَّه ورسوله لعنهم اللَّه فى الدنيا والآخره وأعدّ لهم عذاباً مهيناً. (احزاب/ 57)

قال رسول اللَّه (ص):

فاطمه بضعه منّى؛ يوذينى من آذاها

. پيرو نوشتارى كه سال گذشته به مناسبت سال‌روز شهادت صديقه كبرى فاطمه زهرا- سلام الله عليها- تحرير شد معروض‌مى‌دارد: بزرگ‌داشت شهادت اين بانوى بزرگوار كه اوّلين و باشخصيت‌ترين شهيده راه ولايت است، تجديد عهد با مقام شامخ ولايت كه اكمال دين و اتمام نعمت خداوند با آن است، مى‌باشد. فاطمه‌اى كه رضايت او رضايت پيامبر- صلى الله عليه وآله- و رضايت پيامبر رضايت خدا است. فاطمه‌اى كه ائمه بزرگوار ما يعنى كامل‌ترين انسانهاى تاريخ بشريت به مادرى او افتخار مى‌ورزيدند. فاطمه‌اى كه با عمر بسيار كوتاهش، تشيّع را براى هميشه بيمه كرد. فاطمه‌اى كه با خطبه غرّائش دوست و دشمن را حيرت‌زده نمود. فاطمه‌اى كه با گريه‌هاى مداومش در داخل و خارج شهر مدينه عظمت مصيبت از دست دادن پدر و مظلوميت شوهرش را به گوش همگان رسانيد و هنوز گويا صداى آن در فضاى مدينه طنين‌انداز است.

ما شيعيان افتخار مى‌كنيم كه معارف حقيقى و بى‌شائبه دين را از مكتب فرزندان معصوم او فرا گرفته‌ايم. معارفى كه با عقل سليم منطبق و در هرشرايطى قابل عرضه و برخوردار از جامعيتى كه به همه نيازهاى‌