در من ايجاد كرده، بسيار مهم و قابل ملاحظه بود. جبهه را دريچه‌اى به عالم آخرت ديدم و راهى به جهان ابدى يافتم، ديدم افرادى كه در جبهه هستند، كأنه در يك جهان ديگرى زندگى مى‌كنند؛ يك صفا و توجه كاملى بين آنها هست؛ يك همفكرى و همدردى بين آنها هست كه گويى هيچ‌كس براى خودش شخصيتى قائل نيست. در كارها در غذا خوردن، در رفت و آمدها، در تماسها و فعاليتها هركس هر مقدار آمادگى و توان در اختيار دارد، در راه خدا بذل كرده، بدون اينكه هيچ توجهى به شخصيت و نيّت خودش داشته باشد و جداً معتقدم كه هركسى لااقل براى يك بار لازم است سرى به جبهه‌ها بزند و اين روح ايمان و صفا و برادرى و عشق و علاقه به دفاع از حريم اسلام و شهادت در راه خدا را از اين جوانان برومند و ارزنده ببيند تا يك مقدار، در روحش اثر بگذارد. [1]

جامعه مدرسين‌

در ديدار اعضاى جامعه مدرسين: جامعه مدرسين تنها گروهى بود كه بدون هيچ چشم‌داشتى، از انقلاب حمايت كرد و با ارادتى كه به حضرت امام خمينى داشت، با تمام توان در خدمت ايشان بود. حضرت امام خمينى اين مطالب را در باره هيچ گروه ديگرى نفرمودند كه: «اگر آنان (فرزندان انقلابى‌ام) جذب جامعه مدرسين نشوند در آينده گرفتار كسانى خواهند شد كه مروج اسلام آمريكايى‌اند.»

[1]. پيام انقلاب، ش 91، ص 51.