گروههاى علمى‌

دروس در سطوح عالى حوزه به صورت آزاد برگزار مى‌شوند؛ به اين صورت كه طلاب در انتخاب استاد آزادند و درس هر استادى را كه تشخيص بدهند براى آنها سودمندتر است، برمى‌گزينند. اين شيوه مزايايى مهم دارد؛ اما به دليل تراكم شاگردان در برخى دروس، آنها فرصت مطرح كردن پرسش ندارند و در نتيجه استاد نمى‌تواند آنها را گام به گام پيش ببرد. به منظور پر كردن اين خلأ، به ابتكار آيت‌الله حاج شيخ محمدجواد فاضل طرح گروههاى علمى در سال 1379 در دفتر حضرت آيت‌الله العظمى فاضل پايه‌ريزى شد.

در گام نخست، در مدرسه علميه آيت‌الله العظمى گلپايگانى در قم، طرح به صورت آزمايشى به اجرا در آمد؛ به اين صورت كه از چند تن از استادان خواسته شد تا شاگردان ممتاز و علاقه‌مند در درس خود را شناسايى كنند و در گروههايى با افراد محدود (هفت تا پانزده نفر) شركت بدهند.

در ابتدا حدود ده استاد با چهل شاگرد به فعاليت علمى مشغول شدند. كلاسهاى جديد در هفته يك يا دو بار تشكيل مى‌شد و استادان به راهنمايى جداگانه يك‌يك طلاب مى‌پرداختند. علاوه بر آشنا