يزد و آن‌هم در روز نيمه شعبان اجرا شود! طبعاً اجراى حكم بويژه در اين روز براى مسلمانان ننگ بسيار بزرگى بود. روز چهاردهم شعبان خبر به آقاى بروجردى مى‌رسد.

پدرم فرمود: وارد خانه آقا شدم؛ ديدم آيت‌الله بروجردى در حياط قدم مى‌زند و به شدت ناراحت است. علت را پرسيدم. فرمود: مگر نمى‌دانى آبروى اسلام در خطر است؟ امروز به ما خبر داده‌اند كه روز نيمه شعبان مسلمانى را به جرم قتل فردى بهايى مى‌خواهند در يزد اعدام كنند. فرصت براى هيچ اقدامى نيست. به ايشان گفتم: راه دارد. همين الآن حاج احمد را به تهران پيش شاه بفرستيد و از شاه بخواهيد كه جلو اين اعدام را در روز نيمه شعبان بگيرد. اگر در اين روز واقع نشود، بعد مى‌توان سر فرصت اصل قضيه را پى‌گيرى كرد.

مرحوم آيت‌الله بروجردى آرامش پيدا كرد و فرمود: پيشنهاد خوبى است. فورى حاج احمد را به تهران فرستاد. حاج احمد خواسته را به شاه رساند. شاه هم دستور داد كه اعدام در روز نيمه شعبان اجرا نشود. بعد هم مرحوم آيت‌الله بروجردى وارد ميدان شد و با فعاليت و تلاش بسيار قاتل را تبرئه كرد. [1]

وصيّت آيت‌الله بروجردى‌

آيت‌الله العظمى بروجردى وصيّت كرد كه اموال باقى‌مانده، پس از اداى بدهيها، زير نظر حجت‌الاسلام سيد محمد حسن فرزند ايشان و آيت‌الله فاضل قفقازى مصرف شود.

در تاريخ 9/ 1/ 1340 سندى به‌

[1]. حوزه، ش 43- 44، ص 141- 142.