بر او و فرزندانش درود مى‌فرستاد و از او بوى بهشت را استشمام مى‌كرد. انسانى كه به تصريح رسول خدا سيده نساء اهل جنت و پاره تن آن حضرت بود. شخصيتى كه عنايات حق‌تعالى از بدو تولد بر او مشهود بود و ويژگيهاى معنوى و نورانى او بر همگان نمايان.

شايد بتوان گفت و مى‌توان گفت كه: گرچه على بن ابى‌طالب- عليه السلام- باب مدينه علم نبىّ بود اما فاطمه نيز راه روشن و واضحى است براى رسيدن به برخى كمالات و درجات پيامبر. كسى كه رضايت و غضب او محور رضايت و غضب پيامبر و بالنتيجه حق‌تعالى است، قطعاً مى‌تواند باب معرفت خدا و نبىّ باشد.

شناخت فاطمه به انسان معرفت توحيدى مى‌دهد و درجات توحيد انسان را قوى‌تر مى‌سازد. فاطمه در درجات بالاى از توحيد حق‌تعالى بود به حدّى كه عبادت او موجب مباهات الهى و فخر خداوند بر ملائكه بود. معرفت فاطمه انسان را به وادى امن توحيد ربوبى در همه ابعاد آن رهنمون مى‌سازد. آشنايى با فاطمه و معرفت او معرفت پيامبر است. درك وجودى او كليدى است براى گشوده شدن بسيارى از حقايق عالم هستى. همه بايد در اين مسير قرار گيريم و مزد رسالت پيامبر (ص) در همين است كه اهل بيت او را بيشتر بشناسيم و قلوب خود را منوّر به نور معارف آنان و مطهّر به ولايت آنان سازيم.»

امام حسين (ع)

در ديدار فرمانده و جمعى از مسئولان لشكر 17 على بن ابى‌طالب (ع) فرمود: