يارى دهد مرا بر آنچه لازم و فرض است بر من از فرمانبردارى شما به منّت و رحمت خود و سيد بن طاووس (رحمه الله) اين روايت را در كتاب اقبال به سند بسيار معتبر ديگر از عبد الله بن سنان به همين نحو روايت كرده است و در عمل و ادعيه اندك اختلافى دارد كه اشاره به آنها مى‌نمايد زيرا كه چون به حسب سند اين روايت از جميع روايات عاشورا اوثق است زيارت كننده احتياطاً به هر دو روايت عمل نمايد تا اعتماد او بر حصول اين ثواب‌هاى عظيم بيشتر باشد. گفته است كه حضرت فرمود: جامه‌هاى طاهر بپوش و بندهاى خود را بگشا و ذراع و ساق خود را بگشا و بر زمين خالى يا خانه خود كه كسى تو را

نبيند برو در هنگامى كه روز بلند شده باشد و نماز را به همان نحو نقل كرده است و بعد از آن فرمود كه پس هزار مرتبه لعنت كن بر قاتل آن حضرت تا نوشته شود از براى تو به هر لعنتى هزار حسنه و محو شود از تو هزار گناه و بلند شود براى تو هزار درجه در بهشت پس راه مى‌روى از موضعى كه در آن نماز كرده‌اى هفت مرتبه و در هر مرتبه مى‌گويى‌ «إنا لله وإنا إليه راجعون رضاً بقضاء الله وتسليماً لامره» هفت مرتبه و در همه اين احوال بايد كه بر تو اثر بدحالى و اندوه و ماتم‌زدگى و تأسف ظاهر باشد.

پس چون فارغ شوى بايست در موضعى كه در آن نماز كردى و هفتاد مرتبه بگو:

اللَّهُمَّ عَذِّبِ الَّذِينَ حَارَبُوا رُسُلَكَ وَشَاقُّوكَ وَعَبَدُوا غَيْرَكَ وَاسْتَحَلُّوا مَحَارِمَكَ وَالْعَنِ الْقَادَةَ وَالْأَتْبَاعَ وَمَنْ كَانَ مِنْهُمْ وَمَنْ‌