با توجه به مطالب فوق، اولًا به دلايل مختلف در اين‌باره، آمار دقيقى وجود ندارد؛ ثانياً با توجه به آمار فوق و نيز بر اساس شواهد و قرائن ديگر، درصد اين بيمارى در مردان بيش از زنان است. به عبارت ديگر، تراجنسيتى مذكر كه خواهان تبديل شدن به جنس زن هستند، بيش از تراجنسيتى مؤنث است كه خواهان تبديل شدن به جنس مرد مى‌باشند. از اين رو، دكتر على رضا كاهانى، متخصص پزشكى قانونى مى‌گويد:

«نمونه‌هاى كلينكى نشان داده‌اند كه ميزان پسران دچار اختلال هويت جنسى نسبت به دختران، در حدود 1: 7 (هفت پسر در مقابل يك دختر) است.» [1] دكتر عبدالرسول مهرساى‌ كه تاكنون مواردى از اين افراد را عمل كرده است، در اين باره مى‌گويد:

«من بيش از 10 تا 15 جراحى انجام داده‌ام كه فقط يك مورد از آن‌ها دختر به پسر بوده است و بقيه پسر به دختر. معمولًا اين افراد قبل از عمل بسيار ناراحت و غمگين هستند و دعا مى‌كنند در حالت فكرى، روانى مورد علاقه‌شان باشند و شديداً التماس مى‌كنند كه ما را از اين وضعيت نجات دهيد، وگرنه دست به خودكشى مى‌زنيم». [2]

بند دوم: ميزان بيمارى تراجنسيتى در ايران‌

در ايران نيز همانند ساير نقاط جهان آمار دقيقى در مورد بيمارى تراجنسيتى وجود ندارد؛ چون مكانيسم دقيقى براى شمارش اين بيماران طراحى نشده است و همه اين بيماران به مراكز درمانى مراجعه نمى‌كنند، بلكه فقط برخى از اين بيماران جهت معالجه مراجعه مى‌كنند. تعداد مراجعين به پزشكى قانونى، جهت كسب مجوز تغيير جنسيت، از سال 1366 تا 1380 حدود 270 نفر بوده‌اند، كه از اين تعداد، 200 نفر مرد و 70 نفر زن بوده‌اند كه در نمودار زير ملاحظه مى‌كنيد:

[1]. على رضا كاهانى، اختلاف هويت جنسى، دگر جنسيت‌جوها، ص 46.

[2]. احمد جلالى فراهانى، «مهرداد مى‌خواهد شيدا شود»، روزنامه ايران، 18/ 1/ 1383.