از آيه فوق مى‌توان ثبوت ارث براى جميع اقربا از مردان و زنان را استفاده كرد، و ترديدى نيست كه اين مرد يا زن فعلى، كه قبلًا مادر يا پدر بوده‌اند، از نظر قرابت و خويشاوندى، نزديك‌ترين فرد به ميت (فرزند فوت شده) هستند، پس آن دو، از آن‌چه ميت به جاى مى‌گذارد، نصيب مى‌برند. [1] با دليل فوق، اصل ارث ميان والدين و فرزند (ميت اثبات مى‌شود. با ضميمه ادله ديگر از روايات اهل بيت عليهم السلام اثبات مى‌شود كه پدر و مادر از فرزند (ميت) به ترتيب () و () ارث مى‌برند. [2]

دليل دوم: ثبوت ارث به دليل اولى الارحام‌

وَ اولوا الارحام بعضهم اولى بِبَعضٍ فى كتاب الله انّ الله بكل شئ عليم؛ [3]

و خويشاوندان نسبت به يكديگر [از ديگران‌] در كتاب خدا سزاوارترند. همانا خداوند به هر چيز داناست.

ترديدى نيست كه مرد فعلى و زن فعلى (مادر يا پدر تغيير جنسيت يافته) از جمله افراد «اولى الارحام» نسبت به ميت (فرزند فوت شده) مى‌باشند. پس از اموال و حقوق مربوط به ميت سهم الارث خواهند داشت. [4] علاوه بر آيات فوق، روايات متعددى نيز وجود دارد كه براساس آن‌ها، آن‌چه معيار قرار مى‌گيرد تا شخص، وارث ميت محسوب شود، اقربيت در خويشاوندى نسبت به ميت است و اقربيت پدر و مادر كه تغيير جنسيت داده‌اند هنوز ثابت است، پس طبق ضوابط، ايشان اولى به ارث بردن مى‌باشند و حاجب طبقات بعد مى‌شوند.

[1]. ر. ك: احمد مطهرى، مستند تحرير الوسيله، ص 203.

[2]. در منابع روايى روايات متعددى به اين مضمون وجود دارد: فى رجل مات و ترك أبويه، قال: للأب سهمان، ولِلُامّ سهم.

يعنى: مردى مرده و وارث وى پدر و مادر هستند. حضرت صادق (ع) فرمود: براى پدر دو سهم () و براى مادر يك سهم () است (ر. ك: وسائل الشيعه، ج 26، باب 9 از ابواب ميراث الابوين والاولاد؛ كافى، ج 7، ص 91؛ تهذيب، ج 9، ص 270)

[3]. سوره انفال (8)، آيه 75.

[4]. ر. ك: احمد مطهرى، پيشين، ص 204.