بر اساس قانون اساسى جمهورى اسلامى ايران، بايد تمام قوانين
ايران مطابق با موازين اسلامى باشد. اصل چهارم قانون اساسى در اين باره مىگويد:
«كليه قوانين و مقررات مدنى، جزايى، مالى، اقتصادى، ادارى، فرهنگى، نظامى، سياسى و
غير اينها بايد براساس موازين اسلامى باشد و اين اصل بر اطلاق يا عموم همه اصول
قانون اساسى و قوانين و مقررات ديگر حاكم است و تشخيص اين امر بر عهده فقهاى شوراى
نگهبان است».
همچنين قانون اساسى جمهورى اسلامى ايران در اصل يكصد و شصت و هفتم درباره وظيفه قاضى مىگويد: «قاضى موظف است
كوشش كند حكم هر دعوا را در قوانين مدوّنه بيابد و اگر نيابد با استناد به منابع
معتبر اسلامى يا فتاوى معتبر، حكم قضيه را صادر نمايد و نمىتواند به بهانه سكوت
يا نقص يا اجمال يا تعارض قوانين مدونه، از رسيدگى به دعوا و صدور حكم امتناع
ورزد».
بنابراين، «حقوق ايران» با «فقه اسلامى» پيوند خورده است و
فقه اسلامى منبع بسيار مهمى براى قوانين جمهورى اسلامى ايران محسوب مىشود. قواعد
و مقررات مربوط به تغيير جنسيت، نمىتواند از اين قاعده مستثنى باشد. مراحل تكوين
اين مقررات از قرار زير است: