اشاره دارد؛ و آن اين‌كه: تنبيه بدنى عملى است كه به عنوان عقوبت بر تماميّت جسمى كودك وارد مى‌شود.

اما قبل از آن‌كه به برخى از ديدگاه‌هاى موجود در اين زمينه، اشاره داشته باشيم، لازم است توجّهى به بند يك مادّه نوزده و بند الف مادّه سى‌وهفت پيمان‌نامه حقوق كودك داشته‌باشيم. در بند يك مادّه نوزده آمده است:

«دولت‌هاى عضو همه اقدامات قانونى، اجرايى، اجتماعى و آموزشى لازم را به عمل خواهند آورد تا از كودك در برابر همه شكل‌هاى خشونت جسمى يا روانى، صدمه يا آزار، بى‌توجّهى يا رفتار توأم با سهل‌انگارى، سوء رفتار يا بهره‌كشى، از جمله سوء استفاده جنسى، در حين مراقبت توسط والد (يا والدين)، سرپرست (يا سرپرستان) قانونى يا هر شخص ديگرى كه عهده‌دار مراقبت از كودك است، حمايت كنند.» [1] در بند الف از مادّه سى‌وهفت نيز چنين آمده است:

«كشورهاى عضو تضمين خواهند كرد كه: الف) هيچ كودكى مورد شكنجه‌ [2] يا ساير رفتارهاى بى‌رحمانه، [3] غيرانسانى‌ [4] و يا تحقيرآميز [5] قرار نگيرد. مجازات اعدام يا حبس ابد بدون امكان آزادى، نبايد در مورد جرم‌هايى كه اشخاص زير 18 سال مرتكب مى‌شوند، اعمال گردد ...». [6] همان‌گونه كه ملاحظه مى‌شود، در اين دو مادّه كه با بحث تنبيه بدنى كودكان ارتباط دارد، و به نوعى بيانگر ديدگاه نظام بين‌الملل حقوق بشر در اين رابطه است، هيچ‌گونه تعريفى از واژه‌ها و اصطلاحات ذكر شده در آن، ارائه نشده است؛ از اين‌

[1]

. U. N. Convention on the Rights of the Child, Nov.,, G. A. Res./, U. N. GAOR, th Sess., Supp. No.( A// ); U. N. Doc. A/ RES//) (; Article.

[2].Torture.

[3].Cruel Treatment.

[4].Inhuman Treatment.

[5].Degrading Treatment.

[6]

. U. N. Convention on the Rights of the Child, op. cit, Article.