قاعده تجاوز در موارد شكّ در حين عمل جارى مى‌شود؛ و نظريّه مشهور را در فرق بين دو قاعده كه مورد قاعده تجاوز فقط شكّ در اصل وجود، و مورد قاعده‌ى فراغ فقط شكّ در صحّت است را نپذيرفتيم. بنابراين، نتيجه مى‌گيريم قاعده تجاوز براى شكّ در حين عمل به صورت مطلق جريان پيدا مى‌كند؛ اعّم از اين كه شكّ در وجود باشد يا شكّ در صحّت. در اين صورت، ديگر نيازى به بحث تنقيح مناط و اولويّت هم نداريم.