از
امام باقر عليه السلام سؤال كرده است درباره زن مسلمانى كه در بدنش بلايى وارد
شده، كه يا يك شكستگى و يا جراحتى است و آن در قسمتى از بدن او است كه نظر به آن
جايز نيست، و مرد بهتر مىتواند او را علاج كند تا زن، آيا نظر به اين زن براى
طبيب جايز است يا نه؟ حضرت پاسخ مىدهند كه اگر زن مضطرّ به اين مرد شد، اين مرد
مىتواند او را معالجه كند.
حكمى
كه حضرت بيان مىفرمايند در قالب جمله شرطيه است كه با حرف «إذا» آمده است: «إذا
اضطُرّت إليه»، و مقصود آن است كه اگر زن در مقام معالجه، به پزشك مرد نياز پيدا
كند و جز آن مرد، راه ديگرى براى معالجه وى نباشد، اشكالى ندارد. از آنجا كه بنا
بر نظر مشهور در
[1]. الكافي 5: 534،
باب المرأة يصيبها البلاء، حديث 1، وسائل الشيعة 20: 233، أبواب مقدمات النكاح،
باب 130، حديث 1.