امّا دلايلى نيز بر توثيق او وارد شده است.

دليل اول: روايتى است با سند صحيح از امام باقر عليه السلام كه فرمودند:

جزى الله صفوان بن يحيى و محمّد بن سنان و زكريا بن آدم عنّي خيراً فقد وَفَوا لي‌ [1].

خدا جزاى خير دهد به صفوان و محمّد بن سنان و زكريا بن آدم، اينها به من وفا كردند.

دليل دوّم: عدول و ثقاتى چون حسين بن سعيد اهوازى و برادرش حسن و فضل بن شاذان و ايّوب بن نوح و محمّد بن الحسين بن أبى الخطاب و احمد بن محمّد بن عيسى اشعرى از او نقل روايت كرده اند.

دليل سوّم: شيخ در كتاب الغيبة، او را از ممدوحين دانسته است، گرچه در فهرست و رجال و دو كتاب روايى خود، او را تضعيف كرده است.

دليل چهارم: كلامى است كه مفيد در ارشاد درباره او دارد و بعضى، از آن كلام توثيق او را استظهار كرده‌اند.

شيخ مفيد در ارشاد فرموده است:

فممّن روى النص على الرضا على بن موسى عليه السلام بالإمامة من أبيه و الإشارة إليه منه بذلك من خاصته و ثقاته و أهل الورع و العلم و الفقه من شيعته داود بن كثير الرقي و محمّد بن إسحاق بن عمار و علي بن يقطين و نعيم القابوسي و الحسين بن المختار و زياد بن مروان و المخزومي و داود بن سليمان و نصر بن قابوس وداود بن زربي و يزيد بن سليط و محمّد بن سنان‌ [2].

[1]. رجال العلّامة: 189، رقم 22.

[2]. الإرشاد 2: 247.