نكته يازدهم: بررسى دليل عقلى و عُقَلائى در عدم تحريف‌

از برخى كلمات اهل نظر استفاده مى‌شود كه براى بطلان تحريف به دليل عقلى و همين طور به بناى عقلا تمسّك نموده‌اند. سيد بن طاووس در «سَعْدُ السُّعُود» تصريح نموده است كه بطلان تحريف مقتضاى عقل است و برخى به بناء عقلا [1] استدلال نموده‌اند. اما دليل عقلى:

براى بيان اين دليل دو راه وجود دارد:

راه اوّل: در كلمات محقّق خوئى‌ [2] به صورت دليل عقلى غيرمستقل ذكر شده است، و ما در اينجا آن را به طور خلاصه نقل مى‌نماييم:

احتمال تحريف از سه صورت خارج نيست و صورت چهارمى براى آن عقلًا تصوّر نمى‌شود.

صورت اول: وقوع تحريف قبل از خلافت عثمان به وسيله ابوبكر و عمر. اين صورت قطعاً باطل است، زيرا از يكى از اين سه احتمال خارج نيست:

احتمال اوّل: آن است كه تحريف ناخودآگاه باشد يعنى بعد از رحلت رسول اللَّه صلى الله عليه و آله اين دو نفر متصدّى جمع قرآن شده‌اند و در اثر كمى‌

[1]. گفتار آسان در نفى تحريف قرآن.

[2]. البيان، ص 215.