فقهاى اسلام حرام شمرده مى شود نيست. بنابراين، بدعتى كه موضوع حكم شرعى است بايستى به دقت شناسايى و تعريف شود.

بدعت در اصطلاح متكلمان و فقيهان، كه جزو گناهان بزرگ به شمار مى رود، آن عمل نوظهورى است كه دين خدا را نشانه بگيرد و در آن فزونى يا كاستى هايى پديد آورد. مثلاً در فصول اذان تصرف كرده، چيزى بر آن بيفزايد يا چيزى از آن بكاهد. يا وقت روزه واجب را، كه از نظر اسلام از طلوع فجر آغاز شده و تا غروب خورشيد ادامه مى يابد، كم و زياد كند.

محققان در تعريف بدعت چنين مى گويند:

الف: بدعت، آن است كه چيزى بر دين افزوده يا از آن كاسته گردد و اين عمل، به حساب دين گذاشته شود . [1]

ب: بدعت، نوآورى در دين است در حالى كه دليلى بر جواز آن در شرع نيست. و چنانچه اين نوآورى ريشه اى در شرع داشته باشد، «بدعت»نيست. [2]

ج:بدعت، ايجاد امر جديد در دين است ،مشروط بر آنكه در دين ، اصل و دليلى بر جواز آن وجود نداشته باشد. به چنين چيزى در عرف شريعت، بدعت مى گويند.[3]