بايد كفاره بپردازد.[1]

حنفى ها مى گويند: سوگند به پدر و زندگانى مكروه است.

شافعى مى گويد: سوگند به غير خدا به دور از عنوان شريك تراشى، مكروه است.

و از مالك دو قول نقل شده، كه يكى از آن دو، قول به مكروه بودن سوگند مزبور است.[2]

با توجه به اين آيات و روايات حكم مسأله روشن گرديد و اكنون به بررسى دلايل مخالفين مى پردازيم.

دلايل قائلان به تحريم

مخالفان سوگند به غير خدا،به دو حديث زير استدلال كرده اند:

1.«انّ رسول اللّه سمع عمر و هو يقول: وأبي فقال: إنّ اللّه ينهاكم أن تحلفوا ب آبائكم ومن كان حالفاً فليحلف باللّه أو يسكت.[3]

«پيامبر خدا شنيد عمر به جان پدر خود سوگند ياد مى كند. پيامبر فرمود: خدا شما را از سوگند به جان پدرها باز داشته است، هر كس سوگند ياد مى كند، به خدا قسم بخورد، و يا ساكت باشد».