پرورگارا، من از تو مى خواهم به حقّ محمّد كه گناه مرا ببخشى. در اين موقع خطاب آمد: آدم، چگونه محمد را شناختى در حاليكه من هنوز او را نيافريده ام؟! گفت: پروردگارا، آنگاه كه مرا با عنايتت آفريدى و از روحت در من دميدى سر، بلند كردم ودر ستونهاى عرش ديدم كه چنين نوشته است:«لاإله إلاّ اللّه محمد رسول اللّه»; فهميدم كه تو نام كسى را در كنار نامت قرار نمى دهى، مگر اينكه محبوبترين كسان نزد تو باشد.

در سند اين حديث، كوچكترين اشكالى نيست و احاديث «مستدرك حاكم» كه اين حديث در آن نقل شده از نظر اعتبار، همان ارزش صحيح بخارى و صحيح مسلم را دارد.

اينها رواياتى است كه از سيره پيامبر حكايت مى كند.مراجعه به دعاهايى نيز كه از ائمه اهل بيت (عليهم السلام)به دست ما رسيده، به روشنى ثابت مى كند كه آنان در دعاى خود پيوسته خدا را به حق اولياى وى سوگند مى داده اند. مراجعه به صحيفه سجاديه، اين حقيقت را روشن مى سازد.

4. امام زين العابدين (عليه السلام)، هنگام مناجات با خدا چنين مى گويد:

«بحقّ من انتخبتَ مِنْ خلقِك، وبمن اصطفيتَه لنفسِك، بحقّ من اخترتَ من بريّتك، ومن اجتبيتَ لشأنك، بحقّ من وصلتَ طاعتَه بطاعتك، ومن نيّطت معاداته بمعاداتك.[1]

«بارالها، به حقّ كسانى كه آنان را از ديگر آفريدگان خود انتخاب كردى و براى خود برگزيدى، و به حق افرادى كه از ميان مردم اختيار نمودى و آنها را براى آشنايى به مقام خود آفريدى، و به حق پاكانى كه اطاعت آنان را با اطاعت خود، و دشمنى آنان را با دشمنى خويش، قرين و همراه ساختى».

5. امام صادق (عليه السلام)به زيارت جدّ خود اميرمؤمنان (عليه السلام)در نجف شتافت