(وَلا تَدْعُ مِنْ دُونِ اللّه مَا لا يَنْفَعُكَ وَلا يَضُرُّك) .[1]

«و به جاى خدا، چيزى را كه سود و زيانى به تو نمى رساند، مخوان».

مبلغان مخالف توسل در منابر و نويسندگان آنها در كتابها و رساله هاى خود با اين آيات بر شرك بودن توسل استدلال مى كنند و بى پروا همه را بر توسل مسلمان موحد تطبيق مى كنند، در حاليكه اين آيات كوچكترين ارتباطى با توسل اسلامى ندارد، شما مى توانيد با مراجعه به تفاسير شأن نزول و مضمون آيات را به روشنى بدست بياوريد.

اين آيات مربوط به بت پرستان است كه معتقد بودند كه عزت و ذلت،