توسل به پيامبر و اولياى الهى

جهان آفرينش بر اساس «نظام علت و معلول» آفريده شده است: هر پديده اى در جهان به دنبال سبب ويژه اى، پديد مى آيد و در عين حال خود آن پديده نيز در پديده هاى ديگر اثر مى گذارد، و تأثير سبب در مسبَّبها به امر الهى و طبق مشيت او صورت مى پذيرد. خداى متعال، اين نظام را آفريده و ميان پديده ها رابطه علت و معلول را پديد آورده است.

شك نيست كه خورشيد انرژى پخش مى كند، ماه نور مى افشاند، آتش حرارت پس مى دهد، و... .

هر يك از اين علل مادّى در اثرى كه از خود نشان مى دهند، مؤثرند و نوعى رابطه ميان خورشيد و ماه و آتش و آثار برخاسته از آنها موجود است.و مجموع اثر ومؤثّر نيز، مخلوق خدا بوده و اوستكه اين پيوندها را ميان پديده ها ايجاد كرده و به همگى وجود بخشيده است(لهذا، گاه از بابِ «سبب سوزى»، اسباب عادى را از كار مى اندازد و مثلاً آتش را بر حضرت ابراهيم (عليه السلام)گلستان مى سازد، تا نشان دهد كه مسبّب و مؤثر اصلى و حقيقى، اراده اوست).

از اين بيان نتيجه مى گيريم: هر پديده اى كه در جهان مشاهده مى كنيم، در عين حال كه نتيجه يك پديده مادّى است وفعل آن شمرده مى شود، فعل خدا نيز مى باشد و اين دو امر، كوچكترين منافاتى با يكديگر ندارند، زيرا خداوند مؤثّر «مستقل» و فاعلِ«خويشكار و خود بنياد» است،