در حقيقت، پروردگار بزرگ در اين عصر دريچه اى از علم به روى بشريت گشود و ثابت شد كه انسان داراى روحى است كه مى تواند، بدون احتياج به بدن، به زندگى و فعاليت مستقل بپردازد.[1]

علم اسپريتيسم) Spritisme)يا ارتباط با ارواح كه در همين قرن پى ريزى شد، پرده از روى جهان ديگر برداشت و به انسان امكان داد كه به نوعى، با آن جهان ارتباط برقرار كند.

از معلومات وحقايقى كه از ناحيه ارواح در جلسات احضار روح براى دانشمندان كشف و مشاهده شد مى توان نتيجه گرفت كه انسان، در ماوراى اين بدن، داراى روحى مستقل است كه هرگزبا مرگ از بين نمى رود و ارتباط ارواح مردگان با ساكنين زمين، بهترين دليل بر استقلال و بقاى روح، و توانمندى بيشتر آنها بر بسيارى از كارها به اذن خداوند است.[2]

اين حركت، كه هنوز هم در غرب ادامه دارد، مى تواند براى اشخاص ديرباور يا كسانى كه غالباً چشم به دستاوردهاى غرب دوخته اند، اطمينان آفرين باشد.

اينك، پس از بيان دلايل فلسفى واشاره به تحقيقات علمى روز، نوبت آن است كه با داورى قرآن نيز درباره واقعيت انسان آشنا شويم.