«رحمت و بركتهاى الهى، از آنِ شما اهل بيت است، او ستوده و بزرگوار است».

ب: (إِنّما يُريدُ اللّه لِيُذهبَ عَنْكُمُ الرِّجْس أَهْل البَيْتِ وَيُطَهِّركُمْ تَطْهِيراً).[1]

«اين است و جز اين نيست كه خدا مى خواهد هر نوع پليدى را از شما خاندان بزدايد و شما را كاملاً پاكيزه گرداند».

تو گويى اين بيوت، مركز نور الهى و جايگاه آن مى باشند.

با توجه به نكات و قرائن پنجگانه يادآور مى شويم: رفعت و عظمت اين بيوت، ناشى از ساكنان آن است كه خدا را تنزيه مى كنند . و در حقيقت آيه ناظر به بيوتى مانند بيت ابراهيم و بيت پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم)است به خاطر تسبيح و تنزيهى كه ساكنان اين خانه انجام مى دهند خدا شأن و منزلت اين خانه ها را بالا برده است.

ممكن است گفته شود: ذيل آيه كه مى گويد: (يُسَبِّحُ لَهُ فِيها بِالغُدُوِّ وَالآصال):«بامداد و شامگاه در آنجا خدا را تسبيح مى گويند»، قرينه است بر اين كه مقصود از بيوت، مساجد است. زيرا مسلمانان صدر اسلام همگان نمازهاى خود را در مسجد مى گزاردند وطبعاً تسبيح و تنزيه در مسجد انجام مى گرفت.

ولى اين برداشت، درست نيست. زيرا فقط نمازهاى واجب در مساجد برگزار مى شود و مستحب است ديگر نمازها در خانه برگزار گردد. اصولاً بايستى انسان نيايش خويش را بر دو قسم تقسيم كند: بخشى(يعنى فرايض) را در مسجد انجام دهد و بخشى ديگر (يعنى نوافل) را در خانه .

ممكن است اين مطلب به نظر برخى صحيح نيايد، ولى اين حقيقتى