2. ساكنان نقاط ديگر

ساكنان نقاط ديگر براى زيارت قبر آن حضرت بايد رنج سفر به خود هموار سازند تا بتوانند در برابر كعبه قلوب بايستند و بگويند: «السلام عليك يا رسول اللّه».

در اينجا سؤالى مطرح مى شود كه حكم اين سفر از نظر شرعى چيست؟ پاسخ آن روشن است سفر آنگاه كه مقدمه مستحب قرار مى گيرد به عقيده گروهى از فقيهان، مستحب و به عقيده گروهى ديگر، مباح خواهد بود. و در هر دو صورت سفر كه مقدمه امر مستحب است نمى تواند حرام باشد زيرا معقول نيست كه خدا ما را به انجام مستحبى (زيارت قبر پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)) دعوت كند ولى مقدمه آن را تحريم نمايد. از اينرو بايد گفت سفر براى چنين مقصدى امرى جايزو مباح است.[1]

تاريخ اسلام نشان مى دهد كه پس از درگذشت پيامبر، مسلمانانى كه دور از مدينه مى زيستند، براى زيارت مرقد شريف آن حضرت، بار سفر مى بستند و به زيارت مرقدش مى شتافتند، اينك نمونه هايى در اين مورد:

1.بلال، مؤذن و يار صميمى رسول خدا و مورد علاقه او بود. او پس از درگذشت پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)پاسدارى از مرزهاى كشور اسلامى را برگزيد و از مدينه هجرت كرد. شبى در رؤيا رسول خدا را ديد كه به او مى گويد: اين بى مهرى چيست اى بلال! آيا و قت آن نرسيده است كه مرا زيارت كنى؟

بلال از خواب بيدار شد، در حاليكه هاله اى از غم و اندوه، روح و روان