(وَإِذا قيلَ لَهُمْ تَعالَوا يَسْتَغْفِر لَكُمْ رَسُولُ اللّه لَوَّوا رُؤوسَهُمْ وَرَأَيْتَهُمْ يَصدُّون وَهُمْ مُسْتَكْبِرُون) .[1]

«آنگاه كه به آنان گفته شود بياييد تا رسول خدا براى شما طلب مغفرت كند روى خود را به عنوان (استنكار) برمى گردانند و آنان را مى بينيد از سخن تو اعراض كرده و كبر مىورزند».

تقى الدين سُبكى، محقّق اهل سنت، معتقد است: مسلمانان، در حال حاضر نيز، به حكم اين آيه مى توانند به حضور رسول خدا برسند و در ضمن استغفار، از او بخواهند كه درباره آنان از خداوند طلب آمرزش كند.به گفته وى هر چند اين آيه مربوط به دوران حيات پيامبر است، ولى درخواست آمرزش از او، اختصاص به زمان حيات او ندارد، زيرا اين مقامى است كه به رسول خدا (به نشانه عظمت او) داده شده است و با مرگ او از ميان نمى رود.[2]

ممكن است گفته شود: آنچه در آيات فوق آمده، حاكى از شئون پيامبر و نشانه عظمت اوست، ولى انجام اين عمل از سوى پيامبر، تنها در حال حيات او امكان پذير است، نه در حال ممات، كه رابطه ما با او قطع شده است.

ايراد فوق وارد نيست وحق با محقق ياد شده است. دلايل زير روشن مى كند كه مرگ رسول خدا در اين مورد تأثيرى نداشته و حيات و ممات او از اين نظر، يكسان است:

1. مرگ از نظر قرآن پايان زندگى انسان نيست بلكه دريچه اى است به جهان ديگر و گسترده تر و همه چيز آن برتر از جهان پيشين بوده، و انسان در آن