مقبوليت و مشروعيت حكومت

جاى گفتگو نيست كه سه نوع اول از حكومت كه مايه استبداد و خودكامگى حاكمان است با قواعد اسلام، تطبيق نمى كند و لذا بايد كه حكومت، مردمى باشد; و مردم بر مردم حكومت كنند. اين نوع حكومت كه فقط به «مردمى بودن» تكيه مى كند از يك نظر خوب و از نظر ديگر نازيبا است .

خوب است چون كه استبداد نيست بلكه مردمى است، نازيبا است چون ميزان در تعيين و اجراء، رأى مردم است، چه بسا ممكن است رأى آنان، مخالف شرع باشد بنابراين بايد علاوه بر مقبوليت، مشروعيت قوانين و صحيح بودن اجراى آن به وسيله كارشناس اسلامى به نام «ولى فقيه» تضمين شود.

و به ديگر سخن حكومت مردم بر مردم در سه مرحله است مرحله اول: قوه مقننه، مرحله دوم: قوه قضائى، مرحله سوم: قوه اجرائى است. و نظارت ولى فقيه بر اين سه قوه سبب مشروعيت اين حكومت و انطباق آن بر شريعت مى شود.

بنابراين با كنترل قواى سه گانه توسط ولى فقيه، حكومت اسلامى، حكومتى مى شود كه ممتزج از دو چيز است به يك معنا الهى است; چون تمام موازينش توسط ولى فقيه، كنترل و نظارت مى شود كه از خط الهى بيرون نروند. و به يك معنا مردمى است