عمر» مى گماردم و او امير و من وزير مى گرديدم... تا آخر روايت.[1]

20. ابن عبد ربّه و «العقد الفريد»

گفتار ابن عبدربّه پيرامون گفتگوى ميان فاطمه و عمر بن خطاب در مبحث پيشين از نظر گذشت.

وى در آنجا به حوادث تلخ و جان سوزى كه پس از آن صورت پذيرفت سخنى به ميان نياورد. اما در جاى ديگر با نقل حديث عبدالرحمن بن عوف از ابو بكر در بستر مرگ به گشودن در خانه فاطمه اشارت نموده است. وى در زير مبحثى با عنوان «جانشينى عمر از ابو بكر» مى گويد: ابو بكر گفت:

راستى كه من در دنيا بر هيچ چيز اسفناك نيستم مگر بر انجام سه چيز و ترك سه چيز و نپرسيدن سؤال از رسول خدا، اما آن سه كه بر انجامش پشيمان هستم آنكه كاش درب خانه فاطمه را نمى گشودم هرچند آن را به تصميم نبرد بسته بودند...[2]