مناقشه

در اين كه عوامل سه گانه در طرز تفكر و شيوه زندگى انسان كاملاً مؤثر است جاى سخن نيست و اسلام نيز به صراحت از تأثير آن پرده برداشته است. اينك به صورت فشرده به نظر اسلام ا شاره مى كنيم:

اسلام درباره عامل نخست، مَثَلى دارد كه نظر او را به روشنى ثابت مى كند آن جا كه مى فرمايد:

(وَ الْبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَ الَّذِي خَبُثَ لاَ يَخْرُجُ إِلاَّ نَكِدًا);[1]

سرزمين پاكيزه(و مستعد) كه گياهش به فرمان پروردگار مى رويد، امّا سرزمين هاى ناپاك (و شوره زار) جز گياه اندك و بى ارزش، از آن نمى رويد.

دستورهاى اسلام براى بهداشت خانواده پرده از اين حقيقت برمى دارد كه اكنون فرصت اشاره به آنها نيست ولى چيزى كه بايد به آن ا شاره كرد اين است :

آثارى كه كودكان از پدر و مادر ارث مى برند بر دو گونه است: الف. قابليت تغيير و دگرگونى ندارد مانند بلاهت و حماقت و كم هوشى كه فرزندان از پدران ارث مى برند، اين ويژگى قابل تغيير نيست.