امر كرد راه عمل به آن را باز گذاشت و اگر از چيزى نهى كرد راه ترك آن را باز نهاد آنان با اذن الهى اطاعت مى كنند و يا راه عصيان را پيش مى گيرند>».

4. حفص بن قرط از امام صادق(عليه السلام) نقل مى كند كه آن حضرت فرمود:

«قال رسول الله(صلى الله عليه وآله) من زعم أنّ الله تعالى يأمر بالسوء و الفحشاء فقد كذب على الله و من زعم أنّ الخير و الشرّ بغير مشيّة الله فقد أخرج الله من سلطانه، و من زعم أنّ المعاصى بغير قوة الله فقد كذب على الله و من كذب على الله أدخله الله النار>».[1]

«هر كس تصور كند كه خدا به گناه و فحشا فرمان مى دهد بر خدا دروغ بسته(يعنى نفى جبر) و هر كس گمان كند انسان خير و شر را بدون خواست خدا انجام مى دهد خدا را از قلمرو خود باز داشته است(يعنى نفى تفويض)، هر كس كه گمان كند گناهان بدون حول و قوه خدا انجام مى گيرد بر خدا دروغ بسته و هر كس بر خدا دروغ بندد خدا او را وارد آتش مى كند>».

امامان معصوم(عليهم السلام) با اين دلائل روش انديشه هر دو گروه را باطل كرده كه يكى با عدل الهى سازگار نيست و ديگرى با