نعمت و آب و فراگير بودن تندرستى، همه از خداست، چنان كه خشك سالى و قحطى و بيمارى هاى فراگير و وزيدن بادهاى مسموم نيز از خداست، و لذا مى گويد:(قُلْ كُلٌّ مِنْ عِندِ اللهِ).

اصولاً جهان امكان، جهان فقر و فاقه است، و هيچ حادثه اى در جهان، به ويژه خارج از وجود ا نسان بدون خواست خدا صورت نمى گيرد، لذا مى فرمايد:(قُلِ اللهُ خالِقُ كُلّ شَىْء)[1]، «آفريدگار همه رويدادهاى نيك و بد خداست>».

لذا قرآن منطق آل فرعون را به باد انتقاد گرفته و اين كه خوبى هاى زندگى را از آن خود دانسته و بدى ها را به موسى(عليه السلام)نسبت مى دادند چنين رد مى كند كه (وَلكِنّ أكثرهُم لا يَعْلَمُون)(2) و همچنين در اين مورد كه منافقان كه در واقع مشرك بودند، امّا به خاطر حفظ ظاهر نمى توانستند منطق فراعنه را تكرار كنند، حسنه را از جانب خدا و بدى ها را از جانب پيامبر تلقى مى كردند. خدا در نقد آنها مى فرمايد:

(قُلْ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ اللهِ فَمَالِ هَؤُلاَءِ الْقَوْمِ لاَ يَكَادُونَ يَفْقَهُونَ حَدِيثًا);[2]

بگو: همه از جانب خداست، اين قوم را چه شده است كه نمى خواهند سخنى را دريابند؟