مثل بيستم

فرياد رسانانى بيچاره و زبون

(لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ وَ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لاَ يَسْتَجِيبُونَ لَهُمْ بِشَىءْ إِلاَّ كَبَاسِطِ كَفَّيْهِ إِلَى الْمَاءِ لِيَبْلُغَ فَاهُ وَ مَا هُوَ بِبَالِغِهِ وَ مَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلاَّ فِي ضَلاَل )[1].

إنسان ذاتاً يك موجود محتاج و نيازمند است، در حالى كه به كارهاى شگفت انگيزى دست مى زند و إنسان را به كره ماه مى فرستد و در صدد تسخير كرات ديگر است، اما فقر وحاجت و نياز، سراسر وجود او را فرا گرفته و با به هم خوردن شرايط زندگى دچار سختيها و بدبختيها مى شود و در اين هنگام به دنبال فريادرسى مى رود كه او را يارى دهد و گره كار او را بگشايد.

در اينجا مردم بر دو گونه اند :

1. گروه مؤمن كه به خالق جهان اعتقاد راسخ دارند و او را دانا و توانا