گويندگان كلمه «اغفر» شدند همه به همين معنى است مثلاً:

حضرت نوح مى گويد:

(رَبِّ اغْفِرْ لي وَ لِوالِدَيَّ وَ لِمَنْ دَخَلَ بَيْتي مُؤْمِناً...) .[1]

«پروردگارا من و والدينم و آن كسى را كه وارد خانه ام مى شود بيامرز».

حضرت ابراهيم مى گويد:

(رَبَّنَا اغْفِر لي وَ لِوالِدَيَّ وَ لِلْمُؤْمِنينَ يَوْمَ يَقُومُ الحِساب).[2]

«بارالها! من و والدينم ومؤمنان را، روزى كه حساب بر پا مى شود، بيامرز».

حضرت موسى مى گويد:«خدايا من وبرادرم را ببخش وما را در رحمت خود وارد ساز».

پيامبر گرامى(صلى الله عليه وآله وسلم) مى فرمايد:

(سَمِعْنا وَ أَطَعْنا غُفْرانَكَ رَبَّنا وَ إِلَيْكَ الْمَصيرُ) .

«شنيديم و اطاعت نموديم، خدايا خواهان مغفرت تو هستيم وبه سوى توست بازگشت».

تمام اين مغفرت ها، ناظر به جهتى است كه بيان گرديد و هر انسانى هرچه هم از نظر كار وكوشش وسعى وتلاش براى كسب رضايت خدا در درجه ى استوار وبس ستوده اى باشد وقتى عمل وكار خود را با آن مقام مى سنجد، كار خود را شايسته مقام ربوبى ندانسته وبه قصور خود اعتراف مى نمايد وپيوسته مى گويد:«ما عَبَدْناكَ حَقَّ مَعْرِفَتِكَ» .