بر اين اساس، سجده بر تربت امام حسين(عليه السلام) و همچنين تبرّك به آن، به خاطر آن است كه آن حضرت و ديگر فرزند پيامبر گرامى و ياران فداكار ايشان كه در سرزمين كربلا به شهادت رسيدند، محبوب خدا مى باشند و بزرگداشت آنان در حقيقت، بزرگداشت شعائر الهى است. و قرآن كريم، گراميداشت شعائر الله را مى ستايد و مى فرمايد:

(ذلِكَ وَمَنْ يُعَظِّم شَعائِرَ اللهِ فَإنّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ).[1]