«سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ(صلى الله عليه وآله) يَقُولُ: لا يَزالُ الإسْلامُ عَزيزاً الى اثنَىْ عَشَرَ خَليفَةً. ثُمَّ قالَ كَلِمَةً لَمْ أفْهَمْها، فَقُلْتُ لأبى: ما قالَ؟ فَقالَ كُلُّهُمْ مِنْ قُرَيْش».[1]

«از پيامبر گرامى(صلى الله عليه وآله) شنيدم كه فرمود: اسلام به دوازده خليفه، عزيز خواهد ماند. سپس سخنى گفت كه من نفهميدم، از پدرم سؤال نمودم كه چه فرمود؟ پاسخ داد كه فرمود: همگى از قريش هستند».

همچنين، مسلم بن حجاج در جاى ديگر از صحيح خود، از رسول خدا، چنين روايت مى نمايد:

«لا يَزالُ أمْرُ النّاسِ ماضِياًما وَلِيَهُمْ إثْنا عَشَرَ رَجُلاً».[2]

«امور مردم به شايستگى، سپرى خواهد شد مادامى كه دوازده مرد بر آنان فرمانروايى نمايند».

اين دو روايت، گواه روشن گفتار شيعه است و آن اينكه امامان دوازده گانه شيعه، پيشوايان راستين مردم پس از پيامبر گرامى(صلى الله عليه وآله)هستند، زيرا در اسلام، خلفاء دوازده گانه اى كه بلافاصله پس از رسول خدا، مرجع امور مسلمانان و مايه عزّت و شوكت اسلام باشند، جز دوازده امام از اهل بيت پيامبر، مصداق ديگرى ندارد. زيرا اگر از ظاهرسازى هاى سه خليفه اول كه در اصطلاح مسلمانان، به خلفاء راشدين معروفند بگذريم، ساير زمامداران از بنى اميّه وبنى عباس، با رفتارهاى ناروايى كه تاريخ بدانها گواهى