تابعانِ تابعان، تفسير بى دليلى است كه نمى توان آن را تفسير صحيح شمرد.

3. فرض كنيم كه مقصود از سه گروه، همان «صحابه پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)» و «تابعان» و «تابعان تابعان» باشد كه اوّلاً بر سيصد سال تطبيق نمى كند بلكه در 220 پايان مى پذيرد. افزون بر آن، مقصود از بهترين بودن زمان، اين است كه در اين عصر، فتوحات اسلامى رخ مى دهد و مردم جهان با دين اسلام آشنا مى شوند. از اين جهت اين دوره ها بهترين دوره شمرده شده است. اين مطلب غير از آن است كه عقايد و رفتار مردم اين سه عصر، ملاك حق و باطل است.

بنابراين كه سلف و خلف از نظر محوريت براى حق و باطل يكسان مى باشند وجود يك عقيده و يك رفتار در سه قرن، نشانه حق، و وجود آن در سه قرن بعدى نشانه باطل نيست، حق و باطل را بايد از جاى ديگر شناخت. رسول خدا مرجع حق و باطل را مشخص فرموده است. آن گاه كه مى فرمايد:

«إنّى تارك فيكم الثقلين، كتاب الله وعترتي، فما إن تمسّكتم بهما لن تضلّوا».[1]

بنابراين بايد صحيح و ناصحيح را از كتاب خدا، و سنت پيامبر كه از طريق عترت نقل مى شود، شناخت.