«سوما» دست مى دهند، قرار نمى گيرند.

بنابراين همه صفات و تغييرات موروثى نمى گردند مگر، در صورتى كه در نطفه معين سلول هاى «ژرمن» مندرج گردند، و نمو سلول هاى نطفه، آن تغييرات را بروز دهند.

«داروينيسم» جديد ساختمان مخصوص زرافه را اين طور تحليل مى كند كه روى اصل، قابليت تغييرى كه نطفه هاى نر و ماده داشته اند، در هر نسل زرافه هايى به دنيا آمدند كه درازى گردن آن ها متفاوت بوده است. از آن جا كه دترازى گردن در تنازع بقا مورد استفاده جانور واقع گرديده لذا زرافه هايى توانستند باقى بمانند و توليد مثل كنند، كه گردنى دراتر از ديگران داشته اند و اين خاصيت را بر اثر ساختمان مخصوص نطفه شان به اولاد انتقال داده اند، در اولاد حاصل نيز كه از نظر درازى گردن با يكديگر متفاوت بودند بعضى زرافه ها كه گردنى درازتر داشتند در ميدان تنازع بقا پيش بردند و به اين طريق از نسلى به نسل ديگر بر اثر انتخاب طبيعى زرافه هايى داراى گردن دراز، باقى ماندند، و در نتيجه دسته اى از جانوران را به وجود آوردند، كه گردن بسيار دراز دارند و با محيط زندگى خود سازش كامل حاصل كردند.[1]

ولى با اين تعمير و دستكارى كه از طرف بانيان اين مكتب انجام گرفت، ديرى نپاييد كه آشيانه سست بنيان اين مكتب نيز فرو ريخت و جاى خود را به فرضيه «تحول بر اساس جهش» داد. پايه گذاران اين فرضيه فقط در يكى از اصول فرضيه «داروين» تجديد نظر كردند، و در اصول ديگر وى كه سستى و بى پايگى آن ها روشن