دير زمانى است كه مسأله تحول و تكامل انواع در جوامع علمى مورد بحث و نقادى قرار گرفته و مكتب هاى مختلفى را به وجود آورده است. با اين كه موضوع اشتقاق نوعى از نوع ديگر، در فلسفه يونان باستان مطرح بود، مع الوصف پيش از قزن نوزدهم به صورت يك مسأله علمى مطرح نشده بود.

نخستين كسى كه فرضيه تحول انواع را با روش علمى تعقيب كرد، چنان كه به طور مشروح بيان خواهيم كرد، «لا مارك» (1744 ـ 1829) دانشمند معروف فرانسوى بود، پس از وى «چارلز داروين» (1809 ـ 1882) دانشمند معروف انگليسى قهرمان داستان تكامل انواع گرديد، و با پيشرفت علوم، مكتب ها يديگرى به نام هاى: «نئولاماركيسم» و «نئوداروينيسم» به وسيله جمعى از دانشمندان بوجود آمد، ولى سير علوم، تمام فرضيه ها را مردود و مطرود شناخت.

آن چه امروز در محافل علمى مطرح است و طرفداران جدى دارد، همان تحول و تكامل انواع بر اساس جهش است كه در قسمت دوم اين كتاب مشروحاً بيان خواهد شد.

روش ها و تئورى ها و فرضيه هاى ديگرى كه تكامل را پيوسته و تدريجى مى دانند، ارزش علمى خود را از دست داده اند، آن چه امروز مورد توجه دانشمندان مى باشد، همان تحول بر اساس جهش است و فرضيه هاى ديگر، به دست فراموشى سپرده شده اند، و گفتگويى از آن ها نيست.

از اين نظر گرچه شايسته نبود، در فرضيه «داروين» كه تكامل را پيوسته و تدريجى مى داند، تا اين حد كه ملاحظه خواهيد فرمود وارد شويم، ولى از آن جا كه اين فرضيه در دوران خود، سر و صداى عجيبى به راه انداخت به طورى كه تاكنون،