عظمت انقلاب اسلامى ايران، بر هيچ كس پوشيده نيست و به يقين مى توان گفت چنين جنبش و انقلابى در تاريخ دنيا بى سابقه است و اين انقلاب شكوهمند، با چنان سرعت و قاطعيتى انجام گرفت كه تمام مفسران سياسى چه در شرق و چه در غرب، غرق در حيرت و شگفتى شدند.

اگر متفكران سياسى غرب، تعصب نداشته باشند، بايد از انقلاب اصيل مردم ايران كه به هيچ وجه با اصول ماركسيستى و تحليل هاى غربيان قابل توجيه نيست، جامعه شناسى را دوباره بياموزند، و متوجه گردند كه در «ايمان» نيرويى است كه در متكب هاى بشرى و مادى وجود ندارد.

اين حقيقت را نبايد ناديده گرفت كه نخستين ويژگى اين قيام و مهم ترين انگيزه اين نهضت فراگير، «ايمان» مردم ايران بود. آرى قدرت دين، يعنى اسلام بود كه خيلى از مشكلات و مخصوصاً رويايى با قدرت جهنمى رژيم طاغوت و حاميانش را براى مردم غيور ايران حل كرده بود و جوانان ما، خود را در ميدان مبارزه در ميان «احدى الحسينين» مى ديدند، يا پيروزى و سربلندى يا شهادت و تضمين حيات براى ملت خود. همين «ايمان» بود كه به مردم ما روحيه داد و آنان را براى هر نوع فداكارى و جانبازى آماده ساخت.

انقلاب مردم ما در ماه محرم «ماه شهادت»، «ماه عاشورا» و «اربعين حسينى» به اوج خود رسيد و بنيان و ساسا ظلم را به لرزه درآورد. و سرانجام رژيم خودكامه و مستبد شاهنشاهى را با 2500 سال سابقه نابود ساخت.

بر همين اساس، بود كه اكثريت قاطع ملت ايران به پاى صندوق هاى رأى